Кадерле дуслар!
Фронтовик шагыйрь Әхмәт Мәхмүт улы Рафиковны һич шикләнмичә авыл про-засы остасы дип тә атарга мөмкин. Авыл-да туыпүскән, авыр крестьян хезмәтен бик иртә үз җилкәсендә татыган, кулакл арны сөрү һәм күмәкләшү вакытларын үз күзе белән күргән язучы җирне, шунда тир түк-кән кеше хезмәтен кадерләргә, кырыс авыл тормышы кануннарын аңларга өйрәнгән.
Аның геройлары – күпләребез белән янәшәдә генә яшәүче гади кешеләр. Алар үсәләр, үзләре өчен бу якты дө-ньяны ачалар, яратырга һәм иң мөһи-ме – гаилә, нәсел, тугрылык, эчкерсезлек төшенчәләрен, бәхетнең туган якта гына булуын аңларга өйрәнәләр.
Әхмәт Мәхмүт улы Рафиковның гади телдә язылган хикәяләре якты образларга һәм эчкерсез юморга бай. Алар, күңелдә иң матур хисләр уя-тып, укучыны шатланырга, кызганырга һәм уйланырга мәҗбүр итә. Әх-мәт Мәхмүт улы Рафиков варисларына бай иҗади мирас калдырган. Ав-торның һәр әсәре – тормыш, туган җиребез, яшәү яме турында.
Поэта-фронтовика Ахмета Махмутовича Рафикова можно смело назвать и мастером деревенской прозы. Родившийся и выросший в деревне, рано познавший тяжёлый крестьянский труд, своими глазами наблюдавший раскулачивание и коллективизацию, он научился ценить землю, труд человека на этой земле, научился понимать суровую прозу сельской жизни.
Его герои – обычные люди, живущие со многими из нас по соседству. Они взрослеют, открывают для себя этот большой мир, учатся любить и понимать, что самое важное – это семья, род, верность, искренность, счастье на родной земле.
Написанные простым языком, рассказы Ахмета Махмутовича Рафикова наполнены ярким образами и добрым юмором. Они заставляют читателя радоваться, сопереживать и задумываться, оставляя в душе самые светлые чувства. Каждое его произведение - о жизни, о нашей Родине, о вкусе жизни. Ахмет Махмутович Рафиков оставил потомкам богатую творческую сокровищницу. Каждое его произведение - о нашей Родине, о вкусе жизни.